Domek drewniany – Świetlica
MONTAŻ PŁYT TWORZĄCYCH ŚCIANY ZEWNĘTRZNE I POŁACIE DACHU
Pierwszą czynnością przy montażu ścian jest przybicie filarka narożnego. Szerokość jego boków odpowiada grubości płyty. Filarki powinny mieć takie same wpusty (wycięcia) boczne jak płyty. We wpusty wsuwa się później pióro, tworzące połączenie filarka z płytą. Po przybiciu filarka do podłogi, ukośnie wbijanymi gwoździami, mocuje się do niej łaty wysokości 5 cm i szerokości tej samej co szerokość płyty. Łaty te biegną wzdłuż wszystkich ścian budynku. Na łatach osadza się następnie płyty i łączy je ze sobą za pomocą pióra wsuniętego we wpusty płyt. Przy dokładnym wykonaniu poszczególnych czynności filarek drugiego końca ściany trafi dokładnie w narożnik podłogi. Po osadzeniu płyt łączy je się ze sobą u góry za pomocą takiej samej łaty jak na dole, która tworzy wieniec wzmacniający ścianę.
Poszczególne etapy budowy: 1 – filarek narożny, 2 – płyta ścienna, 3 -listwa przykrywająca szczelinę pomiędzy płytami, 4 – dolna listwa kryjąca, 5 – osłona przestrzeni podpodłogowej przymocowana na kołkach przybitych do podłużnicy (podwaliny), 6 – dolna łata wzmacniająca, na której osadzane są płyty, 7 – płyty podłogowe, 8 – legary podłogowe, 9 – izolacja, 10 – płyta, 11 – pale, 12 – kotwa, 13 – podłużnica (podwalina), 14 – wiązar szczytowy, 15 – pokrycie dachowe z desek, 16 – wiązar pośredni, 17 – listwa przypodłogowa, 18 – łata stanowiąca wieniec wzmacniający (oczep).
Po postawieniu płyt tworzących ściany zewnętrzne przystępuje się do osadzenia na nich wiązarów. Przedtem jednak trzeba połączyć segmenty wiązara w jednolitą całość. Jako pierwszy osadzamy jeden z wiązarów szczytowych (skrajnych), przytwierdzając go do filarków narożnych ukośnie wbijanymi gwoździami.
Aby wiatr nie spowodował wywrócenia wiązara, podpieramy go prowizorycznie długą deską lub żerdzią. Następnie zakładamy kolejne wiązary, przy czym podnosimy je z poziomu terenu do góry wierzchołkiem skierowanym ku dołowi i dopiero na wieńcu ustawiamy we właściwym położeniu. Wiązary należy w zasadzie osadzać w miejscach połączenia płyt, mocując je od dołu do wieńca ściany na gwoździe. Aby wiązar utrzymał pozycję pionową, łączymy go prowizorycznie łatą ukośnie przybitą z sąsiednim ustawionym już wiązarem. Po osadzeniu ostatniego, tj. drugiego szczytowego wiązara, mocujemy do gotowej konstrukcji dachowej płyty dachowe (uprzednio przygotowane w postaci prefabrykatów) lub przybijamy deski do niej na styk – stosownie do obranego wcześniej rozwiązania. Wiązary szczytowe obijamy deskami pionowo lub poziomo. Można również przyjąć inne rozwiązanie zamknięcia szczytów. Układanie pokrycia dachowego i ewentualne zamocowanie okapu nie wymagają opisu, gdyż sposób wykonania tych czynności jest ogólnie znany.
MONTAŻ ŚCIANEK DZIAŁOWYCH
Sposób montażu ścianek działowych uzależniony jest od rodzaju zastosowanych płyt, z których ścianki te są składane. Asortyment materiałów nadających się na te płyty jest bardzo urozmaicony. Ścianki działowe nie są narażone na wilgoć i czynniki atmosferyczne, tak że wymagania w stosunku do materiału ograniczają się praktycznie do warunku, aby był on dostatecznie wytrzymały i miał dostateczne właściwości izolacji dźwiękowej. W przypadku użycia odpowiednio sztywnego i mocnego materiału nie trzeba montować nawet ram dla poszczególnych płyt; płyty takie można już na miejscu przybijać bezpośrednio do szkieletu ścianki wykonanego z łat lub do krawędziaków. Jedynie w miejscu otworów drzwiowych wstawia się ramę wykonaną z łat lub krawędziaków o wymiarach odpowiednich do grubości ościeżnicy framugi. Należy podkreślić, że przy wykonywaniu i montażu elementów i ścianek niezbędna jest dbałość o ich wygląd estetyczny.
MONTAŻ PODSUFITKI STROPU
Płyty stanowiące elementy podsufitki stropu (płyty pilśniowe, płyty paździerzowe, płyty suchego tynku, deski) przybija się bezpośrednio do pasów dolnych wiązarów. W przypadku gdy są to niewielkie elementy, umieszcza się je na płycie o szerokości równej rozstawowi wiązarów, którą przybija się następnie do spodu wiązarów. Zamiast płyt lub desek można użyć ozdobnych pudeł, które będą imitować strop belkowy bądź kasetonowy. W styku stropu ze ścianą można ewentualnie umieścić listwę kryjącą styk.
OGRZEWANIE
Doświadczenie wykazuje, że najodpowiedniejszym urządzeniem grzewczym w omawianych obiektach jest piec na paliwo, zaś urządzeniem do gotowania – kuchenka gazowa. Przy wyborze takiego rozwiązania nie trzeba będzie budować kosztownego murowanego komina posadowionego na specjalnym fundamencie, wystarczy zainstalować przewód (rurę) do odprowadzania spalin z pieca na ropę. Do tego celu świetnie nadaje się rura metalowa o przekroju prostokątnym, dostępna na rynku. Przewód ten obudowuje się ponad dachem w kształcie tradycyjnego komina i zaopatruje w daszek chroniący go przed przedostawaniem się śniegu i deszczu.
INSTALACJE SANITARNE
Podstawowym problemem przy zakładaniu instalacji sanitarnych jest uzyskanie najdogodniejszego źródła wody. W większości przypadków omawiane obiekty budowane będą na terenie nie zaopatrzonym w wodociąg publiczny, w związku z czym trzeba będzie się liczyć z potrzebą umieszczenia wewnątrz budowanego obiektu zbiornika na wodę zasilanego ze studni. Ponieważ wiązary mają znaczną wytrzymałość, zbiornik taki można umieścić pomiędzy dwoma sąsiednimi wiązara-mi, ustawiając go na krawędziach ułożonych poprzecznie na dolnych pasach wiązarów. Doprowadzenie i odprowadzenie wody można w tego typu obiektach rozwiązać bardzo wygodnie, gdyż obiekt posadowiony jest na palach, wobec czego przewody wodociągowe można przeprowadzić pod podłogą. Należy jedynie pamiętać wówczas o ich izolowaniu termicznym w celu zabezpieczenia przed mrozem.
Podany opis budowy domku – świetlicy nie mógł oczywiście wnikać we wszystkie szczegóły wykonania. Wynika to po pierwsze stąd, że zawiera on wskazówki dotyczące określonego typu konstrukcji, a nie konkretnego obiektu o dokładnych wymiarach, na podstawie których można by było podać ścisłe dane w zakresie materiałów i szczegółów procesu technologicznego, a po drugie, że przy ograniczonej objętości artykułu niemożliwe jest podawanie obszernych wskazówek, jak przycinać deski, przybijać okap, mocować płytki cementowe, pokrywać lakierem konstrukcję drewnianą itp. Przyjęto, że czytelnicy zebrali już pod tym względem pewne doświadczenia, a ponadto, że mogą sięgnąć do literatury z zakresu poradnictwa budowlanego dla niefachowców (tematy, budowa garażu, domku letniskowego, domku jednorodzinnego itp.).
