Stół kuchenny do… prasowania
Stół kuchenny do… prasowania
Prasowanie nigdy nie stanowiło ulubionej czynności gospodyń domowych, nawet w czasach, gdy kuchnie były duże, widne, ciepłe i rozplanowane ergonomicznie. Aby więc ułatwić wyprasowanie koszul, obrusów czy ściereczek, warto wyposażyć własną kuchnię w odpowiedni sprzęt, który oprócz spełniania roli deski do prasowania byłby wykorzystywany jako stolik kuchenny o różnorakim przeznaczeniu.
Na rysunku przedstawiony jest stół, którego konstrukcja została tak pomyślana, by blat można było w połowie szerokości przeciąć, obie części połączyć zawiasami, przy czym jedną z nich zamocować na stałe do ramy nośnej, a drugą otwieraną, wyposażyć od spodu w typową, miękką deskę do prasowania długości 92 cm. Pod częścią blatu, zamocowaną do ramy na stałe, znajduje się jeszcze dość miejsca na dwie niewielkie szufladki. Budowę stołu rozpoczynamy od przygotowywania czterech słupków na nogi. Do tego celu nadaje się praktycznie każde drewno pod warunkiem, że będzie ono dobrze wysuszone i bezsęczne. Przekrój słupków powinien wynosić 60×60 mm, co po obróbce struganiem da nam żądany w konstrukcji przekrój 57×57 mm. Długość nóg stołu powinna wynosić około 71,5 cm.
Następnie wykonujemy elementy ramy nośnej składającej się z listew a1, a2, b1 i b2. Na ramę nadają się deski grubości około 20 mm lub płyta stolarska (może być płyta wiórowa okleinowana drewnem lub unilamem). Zwróćmy uwagę, aby drewno było suche, gdyż mokre deski w krótkim czasie tak się wypaczą, że uniemożliwią korzystanie ze stołu, a w krańcowym przypadku doprowadzą do zniszczenia konstrukcji Listwy a1 i a2 powinny mieć długość 115 cm, listwy b1 i b2 -7,2 cm, zaś szerokość listew musi wynosić co najmniej 10 cm (można dać szersze listwy, co zarówno wzmocni sztywność konstrukcji, jak też umożliwi wykonanie szuflad o większej głębokości).
W listwie a1 wycinamy dwa prostokątne otwory o przekroju 20,3×7 cm, gdzie umieścimy szuflady.
Przygotowane elementy ramy nośnej należy połączyć. Sposób montażu zależy zarówno od materiału użytego na listwy a i b (deska czy płyta laminowana), jak od przewidywanego wykończenia powierzchni drewna. A więc pod pokrycie z farby olejnej można zastosować długie wkręty i klej, na przykład wikol, natomiast przy płytach stolarskich laminowanych drewniane kołki i wikol.
Po sklejeniu ramy sprawdzamy poprawność montażu (kąty proste między poziomymi częściami i nogami) i pozostawiamy ją na co najmniej 24 godziny.
Następnie wykonujemy wąską przegrodę c o przekroju 2,4×4 cm i obudowę szuflad z deseczek o wymiarach 8×25,5 cm wyposażonych w prowadnice szuflad – listewki z twardego drewna o przekroju 1,5×1,0 cm przyklejone do obudowy szuflad. Wszystkie te elementy po dokładnym dopasowaniu i obrobieniu powierzchni wklejamy do wnętrza ramy stołu wikolem.
Dwie szufladki o wymiarach 23x20x7 cm sklejamy ze sklejki grubości 12-18 mm i wyposażamy w dna zrobione z lakierowanej płyty spilśnionej, tak zwanej twardej, grubości 4 lub 5 mm. Wymiary szuflad dobieramy tak, aby dały się one wsuwać w odpowiednie otwory w ramie stołu bez oporów, ale i bez znacznego luzu.
Blat stołu składający się z dwóch identycznych części d1 i d2 o wymiarach 30×120 cm należy zrobić albo z odpowiednio sklejonych grubych desek, albo z laminowanej płyty stolarskiej. Obie części blatu łączymy zawiasami przykręconymi wkrętami do drewna tak, by po rozłożeniu blatu między deskami me pozostawała szczelina. Następnie blat mocujemy do ramy stołu za pomocą kołków i kleju. Zwróćmy uwagę by część blatu zamocowana na stałe zakrywała szuflady.
Po złożeniu blatu na spodniej stronie części ruchomej zamocujemy deseczkę o wymiarach 11×36,8 cm, na niej zaś umieścimy i przykleimy ramkę nośną do deski do prasowania. Ramka składa się z elementów g1 i g2 oraz h1 i h2 połączonych na klej i na wkręty. Dopiero na gotową ramkę nośną nałożymy i zamocujemy (też na klej i na kołki) właściwą deskę do prasowania (e) zrobioną z płyty stolarskiej oklejonej od gory dwiema warstwami starego koca (lub lepiej warstwą filcu grubości 10-15 mm) pokrytego grubą, miękką tkaniną bawełnianą. Tkanina ta powinna być podwinięta pod spód deski do prasowania, dobrze naciągnięta i przybita do drewna teksami z dużymi tekturowymi podkładkami. Teksów nie należy bardzo mocno przybijać, bowiem pokrycie deski dość szybko brudzi się i trzeba je co jakiś czas zdejmować i prać.
Zamiast deskę obijać tkaniną, można z niej uszyć odpowiedni pokrowiec i wciągać go na deskę, a w razie potrzeby zdejmować do uprania.
Gotowy stół do prasowania trzeba odpowiednio wykończyć. Najlepiej zastosować do tego celu emalię do drewna w kolorze dopasowanym (lub kontrastowym) do barwy innych sprzętów kuchennych.
Prasowanie odzieży na takim stole nie będzie wprawdzie przyjemniejsze niż przy użyciu tradycyjnej deski, ale być może mniej męczące ze względu na stateczność stołu, a co za tym idzie i deski do prasowania.
