Składany fotelik ogrodowy – leżak ogrodowy

Składany fotelik ogrodowy

Chyba nikogo nie trzeba przekonywać o tym, że wypoczynek na świeżym powietrzu jest przyjemny i zdrowy, szczególnie w ciepłe, wiosenne popołudnie, wśród kwitnących drzew i krzewów. Do takiego wypoczynku przydatny będzie prosty, kolorowy i składany (a właściwie rozkładany) fotelik, na którym można wygodnie usiąść i poczytać.

Konstrukcja fotelika została przedstawiona na rysunku.

Składa się on z dwóch oddzielnych drewnianych ram, z których jedna, wyposażona w dwie poprzeczki zamocowane w odległości 40 mm od siebie, stanowi oparcie fotelika, natomiast druga – o zróżnicowanej szerokości – jest siedziskiem. Zwężenie siedziska umożliwia wsunięcie go pomiędzy poprzeczki oparcia tak, że obydwie ramy stanowią sztywną konstrukcję, na której rozpina się tkaninę, umożliwiającą wygodne siedzenie jak na leżaku.

Do budowy fotelika potrzebne są listwy z twardego, wytrzymałego drewna (dębina, buczyna) o przekroju 5×35 mm; długość poszczególnych elementów podano w tabelce zawierającej wykaz materiałów. Potrzebne będzie również 85 cm kolorowego płótna, tzw. leżakowego, szerokości 45 cm.

Konstrukcja fotelika poddawana jest znacznym obciążeniom, jego elementy muszą być zatem bardzo mocno i sztywno połączone. Należy je skleić w miarę możliwości klejem wodoodpornym, na przykład Epidianem, i wzmocnić połączenia drewnianymi kołkami o średnicy 10 mm.

Na rysunku przedstawiona została konstrukcja oparcia fotelika, która składa się z trzech identycznych elementów (A) łączących podłużne elementy (E). Wszystkie połączenia zrobione są na nakładkę; odległości pomiędzy poprzeczkami oraz sposób kołkowania złączy przedstawia rysunek. Dolna poprzeczka osadzona jest w gniazdach wyciętych w podłużnicach (E), do połowy ich grubości, natomiast środkowa poprzeczka zamocowana jest swoimi podcięciami na powierzchni podłużnie, by nie osłabiać ich wytrzymałości oraz uzyskać przesunięcie płaszczyzn poprzeczek zmniejszające siłę wyłamującą poprzeczki, a przenoszoną przez konstrukcję siedziska.

Druga część ramy fotelika — siedzisko — pokazana jest na rysunku. Tu również mamy trzy poprzeczki, ale dwie z nich są identyczne z poprzeczkami (A) z oparcia, natomiast trzecia poprzeczka (D) jest krótsza, bowiem łączy podłużnice (C) zamontowane w takiej odległości od siebie, by cale siedzisko dało się ciasno wsunąć pomiędzy dolne poprzeczki (A) w oparciu. Środkowa poprzeczka siedziska ma podcięcia (do połączenia na nakładkę z podłużnicami) podwójnej długości (tzn. 70 mm – dwie grubości podłużnie), w których należy wywiercić po dwa otwory pod kołki łączące. Sposób wykonania połączenia podłużnie (B) i (C) z poprzeczką (A – górną oraz D) przedstawiono na rysunku, natomiast połączenie obu podłużnie ze środkową poprzeczką – na rysunku.

Po wyschnięciu kleju łączącego elementy konstrukcji fotelika obie jej części bardzo dokładnie szlifujemy papierem ściernym. Przedtem jednak pilnikiem zdzierakiem do drewna wyrównujemy wszystkie połączenia elementów, aby złącza tworzyły równe płaszczyzny, kołki nie wystawały ponad drewno oraz by usunąć resztki kleju wyciśniętego z klejonych złączy. Przy szlifowaniu ram pamiętajmy o stępieniu ostrych krawędzi wszystkich elementów i zaokrągleniu narożników.

W celu zabezpieczenia drewna przed wilgocią i zanieczyszczeniami obie ramy malujemy bezbarwnym lakierem poliuretanowym. Po wyschnięciu lakieru połączymy ramy fotelika płótnem w sposób przedstawiony na rysunku. Brzeg płótna trzeba złożyć podwójnie, by wzmocnić połączenie i zabezpieczyć tkaninę przed strzępieniem, a następnie przybić stalowymi gwoździami długości 15-20 mm – tak zwanymi teksami. Są to gwoździki tapicerskie o dość dużych łbach, które powinny być rozmieszczone co 20 mm. Po przybiciu płótna łby gwoździ osłaniamy owijając tkaninę dokoła poprzeczki. W ten sam sposób mocujemy drugi brzeg płótna.

Przygotowanie fotelika do przechowywania polega na wyjęciu siedziska spomiędzy poprzeczek oparcia i złożeniu obydwóch ram równolegle do siebie.