Domek drewniany letniskowy Anna
Domek drewniany letniskowy Anna
Najtańszym typem dwupoziomowego domku drewnianego, zaprojektowanym i upowszechnionym w dawnej Czechosłowacji, jest domek drewniany tzw. typu standardowego. Domek Anna jest z tej serii najbardziej komfortowy pod względem urządzeń i powierzchni. Liczbą i charakterem pomieszczeń reprezentuje on typ domku stałego miejskiego o pełnym wyposażeniu przy założeniu, że zostanie odpowiednio umeblowany. Zastosowany system ogrzewania i właściwości izolacyjne obudowy pozwalają na użytkowanie domku przez cały rok.
Domek drewniany letniskowy Anna
Konstrukcja nośna wsparta na palach jest oszczędna tak pod względem materiałowym, jak i pracochłonności jej montażu, przy czym montaż może być tu dokonany przez niefachowca. Ponieważ całą niemal warstwę zewnętrzną obudowy stanowi pokrycie cementowe o dużej trwałości, praktycznie odpada potrzeba wykonywania wszelkich prac konserwacyjnych. Skośność ścian, a stąd zmniejszona kubatura pomieszczenia, powoduje także zmniejszenie kosztów ogrzewania.
ROZPLANOWANIE WNĘTRZA
Domek ma dwa wejścia: z przodu i od tyłu. Przez wejście od tyłu wchodzi się do przedsionka (3 m2), z którego dostępne są: kuchnia (4,17 m2), w.c. (1,21 m2) i łazienka (3,7 m2). Od zewnątrz jest dostęp do małego składziku (0,66 m2). Z przedsionka wyprowadzone są schody na poddasze. Aby zajmowały one jak najmniejszą powierzchnię, a jednocześnie schodzenie z nich było bezpieczne, zastosowano normalne schody zabiegowe. Na poziomie parteru najwięcej miejsca zajmuje pokój mieszkalny (26,10 m2), do którego jest także wejście z przedsionka.
Domek drewniany letniskowy Anna schody
Pokój ma łączność z kuchnią za pomocą okna do podawania posiłków, dlatego też w części pokoju przyległej do kuchni przewidziany jest kącik jadalny. Pozostałą część pokoju proponuje się przeznaczyć na kącik do odpoczywania, usytuowany w pobliżu źródła ciepła. Ściana szczytowa jest w znacznej części przeszklona. Znajdują się w niej drzwi prowadzące do odchylanego wzdłuż krawędzi przyległej do ściany tarasu, w kształcie trapezu (11,15 m2). W okresie gdy domek nie jest zamieszkany, podniesiony taras spełnia rolę dużej okiennicy, ochraniającej okna i oszklone drzwi tarasowe przed uszkodzeniem i włamaniem. W czasie użytkowania domku taras opuszcza się na przymocowane na stałe schodki. Uzyskuje się wówczas zwiększoną powierzchnię mieszkalną.
Na poddaszu przewidziane są dwie sypialnie (9,02 i 8,8 m2). W poziomie podestu schodów (2,00 m2) wbudowane są szafy (3,00 m2).
KONSTRUKCJA
Domek drewniany letniskowy Anna montaż
Fundament
Domek jest postawiony na dziewięciu betonowych palach (trzy rzędy po trzy pale), do których śrubami kotwiącymi są przymocowane trzy podłużnice z dwustronnie obrobionych dłużyc (wysokości 22 cm).
Możliwe są także i inne rozwiązania z użyciem większej liczby pali i belek o mniejszym przekroju (ewentualnie belek stalowych) lub zastosowaniem murowanej albo betonowej podwaliny. Można oczywiście postawić także tradycyjny fundament z podpiwniczeniem W przypadku stosowania pali można je ze względów estetycznych okryć od strony zewnętrznej płytkami cementowymi itp.
Konstrukcja nośna
Podstawowy element konstrukcji nośnej domku stanowi drewniana rama, typu krokwi, w kształcie litery „A” i o przekroju teowym w postaci litery „T” złożonym z bala o przekroju 5 x 16 cm i poprzecznej nakładki z deski 3 x 6 cm. Ramę wykonuje się z elementów częściowo zbijanych gwoździami, a częściowo ześrubowanych. Ze względów oszczędnościowych nie zaleca się stosować przekroju teowego krokwi do samego szczytu (kalenicy), lecz od miejsca, gdzie kończą się płyty ocieplające, tj. miejsca ponad stropem nad poddaszem, zastosować przekrój bez nakładki. W węźle szczytowym bal obija się z obu stron dwiema deskami 3×16 cm, pomiędzy które daje się trzy bale o przekroju 5×18, zapewniające mocne i prawidłowe połączenie węzła. To oszczędnościowe rozwiązanie pokazane jest na przekroju poprzecznym budynku. Ramy ustawia się na podłużnicach w odległości osiowej 126 cm, ewentualnie 66 cm w ostatnim polu. Pomiędzy ramy wstawia się płyty ścienne oraz podłogowe. Płyty te pełnią podwójną funkcję: stanowią przegrodę izolacyjną cieplną oraz są elementami nośnymi. Mocuje się je do ram gwoździami druciakami. Po wypełnieniu ścian płytami przybija się do wystających z krokwi żeberek łaty, a do nich cementowe faliste pokrycie dachowe.
Płyty można kupić lub wykonać samemu w okresie zimowym w pomieszczeniu zamkniętym, np. w garażu, w piwnicy itp. Płytę stanowi drewniana rama (z łat o przekroju 5×5 cm) wypełniona masą izolacyjną, np. wełną mineralną, i pokryta obustronnie poszyciem, np. z płyt pilśniowych lub cienką tarcicą.
by marcin
