Planowanie kosztów podłogi z drewna i specyfikacja materiałowa

I na koniec jeszcze jedna uwaga ogólna dotycząca wyboru materiału podłogowego. Im mniejsze pomieszczenie, tym mniejsze wymiary powinna mieć klepka lub strugana tarcica podłogowa. Jest to związane z walorami estetycznymi podłogi oraz zawsze osiąganą wyższą jakością układania. Im bowiem w podłodze jest więcej złącz elementów, tym mniejsze będą między nimi szczeliny, których nigdy nie unikniemy. Takie są bowiem naturalne właściwości drewna.

Przed zabraniem się do specyfikacji materiałowej należy wykonać szkic mieszkania z dokładnym wymiarowaniem poszczególnych pokoi, korytarzyków, przedpokoi oraz zaułków, które zamierzamy wyłożyć drewnem. Następnie obliczyć ich powierzchnię, oraz zaplanować wzór układania.

W przypadku parkietu chodzi tu głównie o to, czy cały lokal będzie wykładany jednym wzorem ciągłym, czy też poszczególne pomieszczenia będą oddzielane od siebie progami.

Może mieć to wpływ przy kupowaniu materiałów.

Specyfikacja materiałowa powinna zawierać trzy grupy pozycji: materiały podłogowe, materiały wykończeniowe oraz materiały pomocnicze.

Materiały podłogowe muszą być obliczane z odpowiednim zapasem. Najogólniej mówiąc zapas powinien wynosić od 5 do 10% całkowitej powierzchni wykładanej podłogi, przy czym, im gorszej klasy jakościowej materiał, tym zapas powinien być bliższy górnej granicy. Oprócz rezerwy powierzchniowej, w przypadku desek wchodzi w grę również zapas długości. Bardzo nieestetycznie wyglądają podłogi z desek łączonych na długości w środku pomieszczenia.

W skład materiałów wykończeniowych wchodzą pasty, woski i lakiery. Na ogół producent na opakowaniu podaje przeciętną wydajność tych materiałów. Ze względu na ich mnogość autor podaje tutaj tylko przykład najpowszechniejszych materiałów wykończeniowych. Wydajność z 1 l podkładowego lakieru caponowego wynosi 12—15 m² powierzchni malowanej jednokrotnie. Wydajność lakieru nawierzchniowego chemoutwardzalnego „Chemosil” wynosi 10—12 m² powierzchni jednokrotnie malowanej.

Na każdy litr lakieru chemoutwardzalnego zużywa się 0,044 l utwardzacza „Utosil”.

W skład materiałów pomocniczych wchodzą lepiszcza, płótno ścierne, gwoździe oraz pędzle. Do przyklejania płyt mozaikowych służy klej „Mazolep”. 1 kg kleju wystarcza do przyklejenia 4 m² płyt mozaikowych.

Do przyklejania parkietu potrzebny jest klej. Na 1 m² powierzchni parkietowej zużywa się 1 kg. Ponadto do szlifowania posadzek (z wyjątkiem desek posadzkowych) niezbędne jest płótno ścierne o trzech (lub dwóch, w przypadku płyt mozaikowych) różnych uziarnieniach. Do zgrubnego szlifowania nadaje się płótno o granulacji 10—20, do średniego — o granulacji 40—60 i wykończającego wygładzania — o granulacji 120. Arkusze płótna o wymiarach 200 X X 600 mm są nakładane na bęben roboczy szlifierek do podłóg. Na każde 10 m² powierzchni zużywa się przeciętnie po jednym arkuszu płótna ściernego z każdej granulacji. Ponadto niezbędnych jest kilka małych arkusików papieru ściernego o drobnym uziarnieniu (np. 120—160) do usuwania włosowatych włókien drzewnych z powierzchni, po pierwszym lakierowaniu. Płótno ścierne ze względu na niską wytrzymałość nośnika (płótna) zalecane jest “ z większym zapasem (np. 50%). Do mocowania listew przypodłogowych służą gwoździe o wymiarach 30 X 2,5 mm. Na 50 mb listew wystarczy ich 0,20 kg.

Rysunek. Przykładowy szkic wymiarowy mieszkania.

Przykładowy szkic mieszkania wraz z wymiarami podano na rysunku. W tablicy przedstawiono specyfikację materiałową oraz przybliżone koszty materiałów dla mieszkania przedstawionego na szkicu.

Razem koszty materiałowe 21 736 zł.