Stal zbrojeniowa do betonu

Stal zbrojeniowa do betonu

Siatki zbrojeniowe z pojedynczymi i podwójnymi prętami

Beton ma bardzo wysoką wytrzymałość na ściskanie, tzn., że można poddawać go wysokim obciążeniom. Jednak tylko w bardzo niewielkim stopniu może przejąć naprężenia rozciągające. Beton pęka, jeśli te naprężenia przekraczają jego wytrzymałość na rozciąganie. Naprężenia rozciągające zawsze występują w dźwigarze betonowym lub w stropie betonowym, dlatego w tego rodzaju obciążonych elementach budowlanych umieszcza się stal, która przyjmuje te naprężenia. Umiejscowienie zbrojenia, jego układ i wymagane średnice stali ustala się na podstawie obliczeń wytrzymałościowych, które są częścią dokumentacji technicznej stanowiącej podstawę do otrzymania pozwolenia na budowę. Nie można ustalać tego szacunkowo, a w świetle przepisów budowlanych jest to niedozwolone. Umieszczanie stali zbrojeniowej w betonie bez obliczeń jest dopuszczalne tylko w przypadku drugorzędnych elementów budowlanych, o ile nie stawia się żadnych wymagań co do wytrzymałości. Przykładem tego może być grill (rożen) ogrodowy, w którego fundamencie umieszcza się stai zbrojeniową, by zapobiec jego pęknięciu pod ciężarem grilla. Stal zbrojeniowa nie jest zabezpieczona od rdzy, co zresztą jest zbędne, bo otulenie jej betonem skutecznie zabezpiecza przed nią.

Stal zbrojeniowa dostarczana jest w 3 postaciach. Są to:
•    Pręty zbrojeniowe do betonu o średnicy 6-32 mm i długości 12-15 m. Pręty te mogą mieć powierzchnię żebrowaną celem mocnego związania z betonem.
•    Siatki zbrojeniowe, w których pręty o średnicy 4-12 mm zespawane są na krzyż. Odstępy między prętami wynoszą 100, 150 lub 250 mm. Rozróżnia się pręty pojedyncze i podwójne, złożone z dwóch szczelnie przylegających do siebie prętów o tej samej średnicy.
•    Drut zbrojeniowy o średnicy 4-12 mm. Na rynku dostępny jest drut o powierzchni gładkiej lub profilowanej, sprzedawany w kręgach. Pręty zbrojeniowe żebrowane dostarcza się w kilku klasach wytrzymałości. Stal klasy A-ll ma wytrzymałość charakterystyczną na rozciąganie 355 MPa; stal klasy A-III ma charakterystyczną wytrzymałość na rozciąganie 410 MPa. Charakterystyczna wytrzymałość na rozciąganie rzędu 410 MPA oznacza, że drut stalowy przekroju 1 mm2, zanim pęknie, może być obciążony siłą 410 N.
N (Newton) jest jednostką sity i masy.
10 N odpowiada 1 kg, 410 N odpowiada więc 41 kg.