Szerokość elementu obicia z drewna – panelu

Główną funkcją panelu z drewna, zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz pomieszczeń, jest zwiększenie trwałości wykładanej powierzchni oraz zwiększenie jej walorów estetycznych. Z tego ostatniego względu często mniejsze powierzchnie są niekiedy bardziej estetyczne niż powierzchnie wykładane w całości, szczególnie przy niewłaściwym doborze odcieni drewna, które mogą spowodować odczucie ciasnoty. Na to negatywne zjawisko może mieć wpływ zarówno kolorystyka odcieni drewna i sposób wykończenia powierzchni, jak również ogólne rozwiązanie wykładanej powierzchni. Jest oczywiste, że deski – panele z drewna na zewnątrz budynków muszą współgrać z otaczającą okolicą. Inne zatem muszą być na domku wolnostojącym, inne w zabudowie szeregowej a jeszcze inne w chacie stojącej w lecie. Panele drzewne wewnątrz pomieszczeń muszą spełniać inne wymagania, chociażby dlatego, że stosuje się w nich bardziej różnorodny materiał pod względem rodzaju i kolorystyki oraz rozwiązania służące praktycznym celom użytkowanych obiektów i wyglądowi estetycznemu. Tym bardziej, że z praktycznego punktu widzenia zastosowaniem określonych rodzajów materiałów rządzą pewne reguły, a z punktu widzenia estetyki własne odczucie piękna, wpływ mody, stylu itp., czyli nie istnieje tu żadna reguła lub zasada! O ile więc nie doradza nam architekt, lepiej kierować się zasadą, że mniejsza i lepiej wykonana powierzchnia da większy efekt.

Szerokość elementu obicia z drewna – panelu

W obiciach – panelach z drewna najważniejsze są dwa wymiary: szerokość i długość elementu wykładzinowego. Jeżeli chodzi o szerokość, staramy się wykorzystać naturalną wielkość deski wykładzinowej, tj., całej szerokości, o ile tylko odpowiada to własnościom fizycznym. Panele z litego drewna powinny mieć charakter desek, to znaczy, że szerokość powinna się wahać w granicach 8—14 cm. Mniejsze szerokości, często 3—5 cm, nie wyglądają naturalnie.

Szerokości większe, ponad 15 cm, ulegają dużym zmianom objętościowym grożącym deformacją w wyniku kurczenia i pęcznienia.

Dalszym nie wyjaśnionym problemem jest to, czy zachowywać jednakową szerokość desek na całej powierzchni, czy też przypadkowo zmieniać szerokości.

Trudno proponować jakiekolwiek zmiany, gdy wszystkie deski wykładzinowe mają stałą szerokość, np. 10 lub 12 cm. Są to idealne szerokości zarówno od strony estetyki, łatwości produkcji, jak i stabilności objętościowej.

Nie można natomiast zapominać o możliwości zmieniania posiadanych desek o różnej szerokości, np. 8, 10, 12 i 14 cm. Przemienność szerokości miałaby być „regularno — nieregularna” na całej powierzchni (uwaga, abyśmy obok siebie przypadkowo nie zestawili tych samych szerokości). Różne szerokości ponadto umożliwiają lepsze wykorzystanie materiału. Liczba klas szerokości nie może być jednak zbyt duża. Cztery do pięciu klas wystarcza, np, szerokości 8, 10, 12 i 14 cm lub 8, 9,5, 11, 12,5 i 14 cm. Przykład wykładziny czołowej fasady domku z desek o różnej szerokości przedstawiono na rysunku.

Większe szerokości elementów wykładzinowych, np. 20, 30 a nawet 35 cm, są możliwe jedynie przy panelach z płyt okleinowanych.

Przykład paneli ściennych z okleinowanych elementów szerokości 30 cm przedstawiono na rysunku.

Mniejsze ściany nie nadają się do pionowego obkładania elementami szerokości większej niż 35 cm. Jedynie płaszczyzny o wiele szersze, a głównie wyższe, można wykładać elementami 40, maksymalnie 60 cm. Do wykładania stropów można zastosować kwadraty o boku 30—40 cm (rysunek).

Duże płaszczyzny stropowe nie będą jeszcze razić przy elementach o bokach 45—50 cm. Natomiast kwadraty wykładzin o boku 60 cm nadają się jedynie do hal, sal posiedzeń itp.