Podłoga z drewna – parkiet – płyty mozaikowe
O zakwalifikowaniu klepek do poszczególnych klas jakości decydują wady drewna i jakość obróbki. Klepki drobnosłoistne, drobno i równomiernie wzorzyste, bez większych wad anatomicznych drewna na stronie licowej, są zazwyczaj zaliczane do I lub II klasy jakości. Również dokładność wykonania w pierwszych dwu klasach jakości musi być wysoka. Płaszczyzna licowa musi mieć idealny kształt prostokąta i musi być zupełnie gładko ostrugana. Profilowe płaszczyzny czołowe i boczne powinny być również gładkie a wpusty i pióra na jednakowym poziomie. Niedopuszczalne są odchyłki w wymiarach pióra i wpustu, ponieważ utrudnia to, a nawet uniemożliwia, połączenie klepek w trakcie układania posadzki. Tolerancja wymiarów szerokości w pierwszych dwu klasach nie powinna przekraczać ± 0,2 mm, a długości ± 0,5 mm. W III klasie jakości dopuszczalne są większe odchyłki wymiarów, jak też wady drewna i obróbki. Klepka w III klasie jakości nadaje się na posadzki jedynie w mniej reprezentacyjnych pomieszczeniach i to przy zastosowaniu prostszych wzorów układania.
Wilgotność klepki podłogowej wynosi 8—10%. Jednym ze wskaźników większej wilgotności klepek jest większa, ponadnormatywna ich szerokość. Jeżeli z losowo wybranych z paczki kilku sztuk klepki stwierdzimy szerokość mierzoną pośrodku długości większą co najmniej o 0,5 mm od wymiarów nominalnych, oznacza to jej zawilgocenie w transporcie lub w magazynie, lub też nienależyte jej dosuszenie w produkcji. Klepka taka powinna być dosuszana w sztaplach w dobrze wietrzonym pomieszczeniu z centralnym ogrzewaniem.
Okres dosuszania uzależniony jest od stopnia zawilgocenia czyli wielkości odchyłki szerokości od wymiarów nominalnych.
Duże odchyłki wymiarowe w długości i szerokości klepki, zwłaszcza dodatnie i ujemne, świadczą bądź o złej jakości obróbki, lub nienależytym sortowaniu klepek przed paczkowaniem i wysyłką. Klepki z dużymi dodatnimi i ujemnymi odchyłkami szerokości nadają się jedynie do układania prostych wzorów posadzek. Natomiast klepki z większymi odchyłkami długości w ogóle nie nadają się na posadzkę.
Klepka podłogowa jest sprzedawana w paczkach. W przybliżeniu w paczce znajduje się taka liczba klepek, że powierzchnia z nich ułożona daje 1 m². W paczce znajduje się zawsze parzysta liczba klepek, z których połowa jest tzw. lewych i połowa prawych. Jeżeli patrząc na płaszczyznę licową trzymanej w ręku klepki, widzimy pióro na górnym jej czole i prawym boku — mamy do czynienia z klepką prawą, jeżeli przy tym samym położeniu pióro wypada na górnym czole i lewym boku — mamy do czynienia z klepką lewą (rysunek).
Rysunek. Rodzaje klepek: a) klepka prawa, b) klepka lewa.
Takie rozmieszczenie piór umożliwia układanie posadzki w jodełkę a także niektóre inne wzory.
Materiałami do wykończania brzegów podłóg są listwy przypodłogowe (przyścienne) i cokoły. Listwy i cokoły wykonuje się z tego samego drewna co posadzki podłogowe. Zasadnicze wymiary listew wynoszą: szerokość — 30 mm, wysokość — 23 mm, długość — od 1 m wzwyż
ze stopniowaniem co 0,1 m. Jednakże przy wykończaniu brzegów podłogi nie tak istotną rolę odgrywają wymiary listew co ich przekrój. Przykłady kilku różnych przekrojów listew pokazane zostały na rysunku.
Rysunek. Przekroje listew przypodłogowych: a) tzw. ćwierćwałek, b, c) przekroje profilowane.
Z uwagi na nierówność ścian, a także podłóg, listwy przyścienne powinny mieć kąt rozwarcia między płaszczyznami przylegania większy od 90°. Najlepiej gdy kąt rozwarcia wynosi 120°.
Cokoły mają najczęściej przekrój prostokątny z zaokrągloną górną, zewnętrzną krawędzią. Szerokość cokołów zazwyczaj waha się od 10 do 15 cm, grubość — około 20 mm, długość — podobnie jak u listew przyściennych.
