Materiały na podłogi z drewna
Materiały na podłogi z drewna
W budynkach mieszkalnych drewniane podłogi układa się najczęściej z iglastej tarcicy podłogowej, z desek posadzkowych, z płyt posadzkowych i deszczułek podłogowych (klepki).
Tarcica podłogowa jest wyrabiana z iglastych gatunków drewna, głównie sosny, świerka i jodły. Deski w pięciu klasach grubości mogą być szorstkie (niestrugane) i strugane.
Na podłogi w budynkach mieszkalnych najlepiej nabywać deski trójstronnie lub czterostronnie strugane o długościach odpowiadających wymiarom wykładanych pomieszczeń.
Deski wyrabia się o różnych długościach, zasadniczo od 3,0 m wzwyż, co 10 cm. Szerokość struganej tarcicy podłogowej waha się od 95 mm do 195 mm ze stopniowaniem co 10 mm.
Deski strugane mają trzy rodzaje profili (rysunek).
Rysunek. Profile struganej czterostronnie iglastej tarcicy podłogowej: a) łączonej na pióro i wpust, b) łączonej na wręb, c) łączonej na styk
Wybór profilu jest w głównej mierze uzależniony od sposobu mocowania desek do podłoża. Deski z piórem i wpustem powinny mieć szerokość wpustu (d.) większą od grubości (b) pióra o 0,5—1,0 mm oraz głębokość wpustu (e) większą o 1,0 mm od wysokości pióra (c). Ponadto każda z desek powinna mieć od strony wpustu podcięcie na dolnej płaszczyźnie (f) wynoszące 1,0 mm. Deski łączone na wpust i pióro nadają się do każdego sposobu mocowania do podłoża. Deski z wręgiem powinny mieć wręg górny (b) szerszy o 1,0 mm od wręgu dolnego (c). Nadają się one do mocowania jedynie za pomocą nie krytych gwoździ lub wkrętów.
Wymiary nominalne tarcicy podłogowej odnoszą się do drewna o wilgotności 15%. Przy zakupie drewna i przeznaczeniu go na podłogi w pomieszczeniach z centralnym ogrzewaniem, należy się liczyć ze stratą 7—8% wilgotności tarcicy pod koniec sezonu grzewczego. Oznacza to skurczenie deski na kierunku promieniowym lub stycznym o 4—8%, a w liczbach bezwzględnych o 4— 8 mm przy 100 mm szerokości deski (!)
Kupując struganą tarcicę podłogową należy zwracać uwagę na następujące wady drewna i obróbki:
— płaszczyzna licowa desek nie powinna zawierać nadpsutych i zepsutych sęków, śladów zgnilizny, sinizny, zaszarzenia, chodników owadzich oraz uszkodzeń od pocisków,
— płaszczyzna licowa powinna być pozbawiona oblin, zadziorów, mechowatości i szorstkości,
— zgodność wymiarów nominalnych, głównie złącz i szerokości desek na całej długości, oraz zachowanie prostopadłości płaszczyzny licowej do płaszczyzn bocznych. Jeżeli odchyłka szerokości deski od wymiaru nominalnego przekracza +0,5 mm oznacza to, że ma wilgotność ponad 15% i bezwzględnie wymaga dosuszenia.
Drugim materiałem podłogowym są deski posadzkowe klejone.
Deska posadzkowa składa się z trzech warstw (rysunek).
Rysunek. Przekrój klejonej deski posadzkowej: a) środkowa warstwa z listew drewna iglastego, b) wierzchnia warstwa (licowa) z deszczułek z twardego drewna liściastego, c) spodnia warstwa (przeciwlicowa) z deszczułek z drewna iglastego.
Warstwa górna (licowa) zrobiona jest z deseczek wykonanych z twardego drewna liściastego, ułożonych w dwa, lub trzy pasy. Warstwa dolna (przeciwlicowa), stykająca się z podłożem, jest zestawiona z deseczek wykonanych z drewna iglastego. Warstwa środkowa (wewnętrzna) jest zestawiona z listew z drewna _ iglastego. Wszystkie elementy deski posadzkowej są ze sobą sklejone klejem termoutwardzalnym. Mają one wilgotność 8% i nadają się do bezpośredniego układania na suche podłoże betonowe. W Polsce produkowane są deski posadzkowe grubości 15 mm (grubość deseczek warstwy górnej wynosi 4,0 mm), szerokości 137 mm i długości 3,0 m, z dalszym stopniowaniem długości co 0,25 m. Są one (warstwa górna) szlifowane i pokryte lakierem. Łączy się je na pióro i wpust.
Przy zakupie klejonych desek posadzkowych należy głównie zwracać uwagę na jakość drewna i obróbki wykończeniowej licowej warstwy oraz jakość sklejenia warstw deski. Nie powinny one wykazywać oznak rozwarstwień na czołach i bokach, oraz znacznych smug, zacieków i pęcherzy po lakierowaniu. Te ostatnie w I klasie jakości nie powinny przekraczać 5% ogólnej powierzchni płaszczyzny.
