Instalacja wodna

Instalacja wodna

Woda dla potrzeb budynku może pochodzić z własnej instalacji wodnej lub z wodociągu publicznego. W pierwszym wypadku w skład instalacji wodociągowej wchodzą:
o studnia dająca dostateczną ilość wody; o pompa pompująca wodę ze studni;
o zbiornik magazynujący tę wodę;
o rury rozprowadzające wodę do poszczególnych części domku.

Jeżeli w pobliżu domku jest naturalne czyste źródło, to może być ono praktycznie wykorzystane do zaopatrzenia w wodę. Przez wykonanie niskiego murku przegradzającego odpływ ze źródła oraz pogłębienie źródliska woda zostanie zatrzymana i może być czerpana dla potrzeb użytkowników. Zamiast kopać zagłębienia, możemy z betonu lub cegieł zbudować zbiornik, posiadający od strony górnej szereg otworów, przez które woda źródlana napływa i gromadzi się. Po stronie dolnej jest przewidziany przelew, którym nadmiar gromadzącej się wody wypływa, albo ściana zbiornika posiada otwory, którymi woda przesiąka w otaczający grunt. Taki zbiornik studzienny może być udoskonalony przez podział na komorę osadnikową oraz komorę czerpalną. Woda napływająca do komory osadnika oczyszcza się, a następnie przepływa do komory odpływowej, skąd przewodem może być czerpana na potrzeby domku oraz oddana przelewem do koryta odpływu.

UWAGA! Przed doprowadzeniem wody na miejsce budowy domku trzeba sprawdzić w odpowiedniej jednostce sanitarno-epidemiologicznej, czy nadaje się ona do picia. Wody ze stawów, sadzawek, jezior i rzek mogą służyć nie tylko do kąpieli i prania, ale także do picia (po przegotowaniu), jeśli nie są zanieczyszczone przez szkodliwe płyny.

Kiedy woda gruntowa nie leży zbyt głęboko, co daje się ustalić przez próbne wiercenie, możemy sami wykopać studnię. W tym celu należy się zaopatrzyć w kręgi betonowe o średnicy nie mniejszej niż 100 cm, aby kopanie otworu studziennego nie było zbyt uciążliwe. Studnia powinna zagłębiać się na co najmniej 1 m w warstwę wody gruntowej, tak aby przy niskich stanach wody gruntowej możliwy był jej pobór. Najwyższy krąg powinien wystawać 25 cm ponad otaczający grunt, tak aby woda powierzchniowa nie wlewała się do otworu studziennego, oraz być przykryty szczelną pokrywą. Przykrywa się studnię płytą z bali drewnianych lub żelbetową. Przez otwór w płycie wprowadza się przewód z ręczną pompą.

Nadmiar gruntu wokół studni należy odrzucić, a miejsce to zabrukować lub pokryć tłuczniem z kamienia. W innym wypadku zakładamy dodatkowy krąg i czerpiemy wodę za pomocą wiadra i liny stalowej.

UWAGA! Rozlewająca się przy poborze woda nie może w żadnym wypadku przedostawać się poprzez grunt z powrotem do studni.

Jeżeli woda gruntowa zalega głęboko, to urządzenie wodne wykonuje rzemieślnik zwany studniarzem. Woda ze studni może być podnoszona za pomocą pompy ręcznej, tzw. abisynki, lub też przy użyciu pompy elektrycznej. W tym ostatnim przypadku konieczne jest zastosowanie zbiornika ciśnieniowego do napełniania przewodów podających wodę. Różne firmy budujące pompy stawiają do dyspozycji małe, kompletne agregaty. Ich rozmiary są tak ograniczone, że można je ustawić na najmniejszej powierzchni bez specjalnych fundamentów. Pompy te pracują automatycznie. W zimie nieużytkowane agregaty hydroforowe należy bezwzględnie oczyścić z resztek wody, aby ta, zamarzając, nie rozsadziła pompy.

Dogodność własnego zaopatrzenia domku w wodę ze zbiornikiem górnym  jest znaczna.

Proste urządzenie rozprowadzające z ograniczonym ciśnieniem może być zastosowane na potrzeby domu i ogrodu. Zbiornik umieszczamy zwykle na strychu ponad parterem pamiętając o tym, ażeby: wykonać należyte i wzmocnione, murowane podparcie zbiornika (z uwzględnieniem jego ciężaru własnego oraz ciężaru wody – 1 m3 wody waży 1000 kg), zapewnić dogodny dostęp do niego celem oczyszczenia lub naprawy i automatyczny odpływ wody w razie przepełnienia zbiornika.

UWAGA! W zimie zbiornik musi być ocieplony z zewnątrz dla ochrony przed przemarzaniem. Możemy do tego celu obudować go skrzynią, a przestrzeń między ścianami skrzyni i zbiornikiem – ok. 25 cm szeroką – wypełniamy materiałami izolacyjnymi, takimi jak: suche igliwie świerka, pył torfowy, trociny przemieszane z wapnem sproszkowanym itp. Taka izolacja zabezpiecza w zimie przed zamarzaniem, w lecie zaś przed nagrzewaniem się wody w zbiorniku.
W drugim wypadku rurociąg domowy składa się z trzech rodzajów rur:
o rozgałęzienia od górnej rury dopływowej, którą prowadzimy w piwnicy;
o z głównego pionu wodociągowego;
o rozgałęzień prowadzących do tych pomieszczeń, gdzie woda jest potrzebna.