Praktyczny regał na książki
Praktyczny regał na książki
Umeblowanie mieszkania jest bardzo kosztowne. Składa się na to zarówno bardzo wysoka cena materiałów drewnopochodnych, takich jak płyty stolarskie fornirowane, laminowane czy lakierowane, jak również cena robocizny, mimo że większość procesów technologicznych w wytwórniach mebli jest zmechanizowana i zautomatyzowana. Aby więc zapewnić zbiorom swoich książek i rocznikom czasopism miejsce na półce, proponujemy samodzielną budowę prostych, ale tanich i bardzo praktycznych regałów.
W zależności od powierzchni pomieszczenia, jak i od liczby woluminów, które mają być umieszczone na regałach, można ich zrobić więcej lub mniej. Szerokość jednego segmentu regału wynosi 110 cm, zaś wysokość dolnej części 140 cm, a górnej 118 cm. Zwróćmy uwagę , że całkowita wysokość regału wynosi aż 258 cm, czyli więcej niż wysokość pomieszczeń standardowego budownictwa. Jeżeli zależy nam na zachowaniu przedstawionych na rysunkach wymiarów, to górną część regału musimy zmniejszyć o jedną półkę, aby cały mebel zmieścił się w naszym M3 czy M4.
Odległość między półkami obydwu części regału wynosi 26,4 cm, tylko na dole, pomiędzy płytą przypodłogową a pierwszą półką 40,8 cm, aby można tam było postawić wyjątkowo wysokie książki, na przykład encyklopedie, słowniki czy różne wydania albumowe. Szerokość półek, a więc głębokość mebla wynosi tylko 25 cm, by nie zajmował on dużej powierzchni w pomieszczeniu.
Pracę przy budowie regału należy rozpocząć od dokładnego wyliczenia niezbędnej ilości materiałów, która zależy od liczby projektowanych segmentów. Zarówno na pionowe ściany, jak i na półki można użyć płyty wiórowej okleinowanej lub laminowanej grubości 20-25 mm. Natomiast tzw. plecy regału, czyli tylną ściankę, proponujemy wykonać z lakierowanej płyty spilśnionej grubości 4 mm. Na jeden segment potrzebny będzie kawałek takiej płyty o wymiarach 110×258 cm.
Zakupione materiały należy pociąć na pasy szerokości 25 cm. Wykluczamy ręczne jak również przy użyciu elektronarzędzi przerzynanie tak dużej ilości płyt zarówno ze względu na zachowanie koniecznej dokładności, jak też na ogromny wkład pracy. Najlepiej przy kupowaniu płyty stolarskiej z IG od razu pocięcie jej na pasy, gdyż prawie każdy sklep z drewnem wyposażony jest w piłę tarczową, a zatrudniony tam stolarz precyzyjnie potnie nasz materiał zgodnie z życzeniami.
Elementy regałów łączone są albo wyłącznie na klej (patrz szczegół 1), albo na klej i gwoździe (patrz szczegół 2). W tym ostatnim przypadku musimy oprócz podstawowych materiałów zakupić parę metrów drewnianej listwy o przekroju 25×25 mm na elementy, do których przykleimy i przybijemy półki.
Poświęcimy teraz nieco uwagi wierceniu otworów pod kołki łączące drewniane elementy regałów (szczegół 1). Aby ułatwić sobie wiercenie otworów, których średnica powinna być’ równa średnicy kołków łączących, warto zrobić szablon z twardego drewna albo z tworzywa sztucznego, na przykład z winiduru lub polistyrenu. Szablon powinien mieć kształt prostopadłościanu o długości równej szerokości półek i o przekroju około 25×25 mm. Wywiercone w nim otwory umożliwią idealną powtarzalność wiercenia kolejnych par otworów w elementach regału.
Do klejenia drewna najlepiej zastosować wikol lub żywicę epoksydową Epidian 5, którą jednak trzeba zagęścić przed użyciem, przez dodanie do niej odpowiedniej ilości drobno przesianych trocin.
Po sklejeniu elementów regału do tylnych krawędzi drewna mocujemy „plecy” przykręcając je wkrętami do drewna o wymiarach φ 3×25 mm, zaopatrzonymi w podkładki typu tapicerskiego. Wkręty mocujące powinny być rozstawione co 20-25 cm. Na koniec, na przednie krawędzie płyt stanowiących konstrukcję mebla, naklejamy paski tworzywa lub forniru szerokości 25 mm, w odpowiednim kolorze tak, aby całkowicie zakryły powierzchnię przerzynania płyty.
